Yazmak ya da Yazmamak

Hiç şüphesiz hür düşünceler hür vicdanlar yapıcı olanı ifade etmeli, överken de yererken de ve yalnızca yapıcı olmalı. Herkese karşı her şeyi söylemek veya yazmak günümüz yazarlarının en iyi yaptığı şey, ama herkese karşı her şeyi söylemek veya yazmak ne hür düşüncenin ne de düşünce özgürlüğünün gereğidir. Her söylenen doğru olmalıdır, fakat her doğrunun her yerde söylenmemesi gerektiği de bilinmelidir ve unutulmamalıdır ki; her doğruyu söylemek, dillendirmek veya kaleme almak bizim doğrumuz değildir. Konuşmayı iyi öğrenmeli lakin susmayı da o kadar başarabilmeli. Yazmaya gösterilen özen yazmamaya da gösterilmeli. Bu gerçeği görenler der ki; “Söylemezden evvel söz senin esirindir, söyledikten sonra da sen onun.”

Ne çok öldük...

Gece yarısı yapılan hain bir saldırı, kaybedilen yiğitler ve yine şehit haberleri. Terör artık tırmanmıyor, düşebileceği en alçak noktada şu sıralar. Uzmanlar ve stratejistler diyor ki; yüzden fazla terörist bir karakolu ağır silahlarla basıyor ve 24 askeri şehit ediyor, devletin bu durumdan ancak baskın olunca haberi oluyor. İstihbarat paylaşımı hususunda devletimize destek sözü verenler kim için sağlıyor bu desteği? Çünkü bu saldırı ancak istihbarat desteğinden uzak bir orduya, istihbarat ve teknik destek sağlanmış bir örgüt tarafından gerçekleştirilebilir. Bu istihbarat desteği için başkasından yardım beklemenin ne derece zararlı olduğunu gösteriyor aslında. Kendi istihbaratını topla, kendi önlemini al, kendi güvenliğini kendin sağla demek oluyor bu.

Örgütün destek aldığı apaçık belli, bu desteği kimlerin sağladığı da ortada. O karakollara fark edilmeden ağır silahlarla yanaşmak zayiat verip kaçmak bu destekler olmadan imkânsız. Esir düşen Filistinlilere sahip çıkan, Libya’da çözüme ortak olan, Mısır’da örnek alınan, Suriye’de özlenen, Somali’de umut olan, Afganistan’da güven veren ve Orta Asya’da, Balkanlar’da tut elimizden bırakma bizi denen Türkiye’ye İsrail’in al sana liderlik deme çabası aslında. Tarih boyunca Türkiye ne zaman dizginlerinden kurtulup koşmaya başlasa birileri tarafından içe kapanması için kullandıkları bir alet aslında örgüt. Kürt meselesi, Doğu sorunu sadece kılıf, çok derin hesaplarla kurulmuş bir yapılaşma. Avrupa’dan Amerika’ya Türkiye’nin güçlenmesini istemeyen devletler ve örgütler tarafından kullanılan bir araç. Bugünkü saldırılar da bunun bir kanıtı. Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı Libya diyor, Mısır diyor, Somali diyor, Karadağ, Makedonya diyor, BM de dünyaya örnek oluyor, içeride büyüyor, ekonomisini güçlendiriyor ve dünyaya açılıyor, eylemler peş peşe geliyor. İşte bu durumda Türkiye Cumhuriyeti Başbakanının bugün Kazakistan’a gidip ülkesinin dünya gözünde değerini yükseltmesi beklenemez, bugün Başbakanın Libya, Filistin, Somali demesi beklenemez. Bu saldırıların temelinde bu yatıyor. Türkiye’ye deniyor ki dön evine, iç işlerinle ilgilen. Sen kendi sorunlarınla boğuş demek isteniyor ve yine deniyor ki; Cumhurbaşkanı buradayken de yapabilirdik ama buranın sahibi biziz siz değilsiniz.

Şu gerçeğin bilinmesi gerekiyor, artık saklanacak yer kalmadı. Örgüt ve yandaşları, destekçi ve dostları artık deşifre edildi ve ediliyor. Sorun tespit edildi ve çözüm için adımlar atılıyor. Bu taşeron örgüt artık ayak bağı olmaktan çıkarılacak. Türkiye’nin büyümesine engel olmak isteyenler artık bu yolla istediklerine ulaşamayacak. Başbakanın metanet içerisinde yaptığı açıklama da bunu doğrular nitelikte. Ha bu arada birileri artık barıştan söz edecekse terörle yollarını ayırmalı. Örgütün çökertildiği gün Türkiye’nin büyümesine engel olabilecek hiçbir unsur da kalmayacak. Ama artık tahammül kalmadı, bıçak ve kemik birbirini kemiriyor artık. KCK operasyonlarına karşılık Kürt halkını meydanlara çekemeyen, sokaklara dökemeyen örgüt, bu menfur saldırılarla Türk halkını meydanlara ve sokaklara dökmeye çalışıyor. Bu konuda da halkımızın duyarlı davranması çok elzem. Serinkanlı, vakarlı, dik ve kendinden emin akılcı adımlarla somut sonuçlar bekliyoruz artık. Sonuç istiyoruz, haklı olarak, verecek canımız kalmadı artık.