Başka Türlü

…

Biliyorum kolay olmadığını,

Neler çektiğini biliyorum.

Uykuların kaçıyor.

İştahtan kesildiğini, solup gittiğini biliyorum.

Ama olmuyor, yapamıyorum.

Benim için de kolay olmamıştı,

Biliyordu neler çektiğimi,

Uykularımın kaçtığını,

İştahtan kesildiğimi,

Solup gittiğimi de biliyordu.

Ama olmadı.

Hayat böyle.

Kimimiz sevdi sevilmedi,

Kimimiz öldü ama gömülmedi.

Anayurt

Güneşin hiç batmadığı bir yerdi,

Umutlarımızın tükenmek nedir bilmediği,

Mutluluğun canına okuduğumuz bir dünya…

Sevinmek için neden aramadığımız,

Sadece başımızın kırıldığı,

Dizlerimizin yaralandığı bir yer.

Bir anne öpücüğüyle geçiveren yaralar aldığımız günlerdi.

Ve sadece oyunlarda yorulduğumuz.

Ağlarken bile mutlu olabildiğimiz zamanlardı,

Sonra büyü bozuldu herhalde.

Ya da uyandık rüyadan.

Taşınmış ta olabiliriz bu güzel diyardan.

Bilmiyorum…

Şafağı bekler oldu gözlerimiz.

Umutların da tükendiğine şahit olduk.

Mutlu olabilmek için canlarımıza okur olduk.

Sevmek ve sevilmek için nedenler koyduk önümüze.

Kalbin de kırılabileceğine şahit olduk.

Yara bere içinde kaldı ruhumuz.

Bir anne sesi aradı kulaklarımız.

Ve artık yorgunluktan bitap düşmüştük.

Ama tüm bunlara rağmen; sadece dürüst bir insanın daima anayurdunda, yani çocukluğunda kalabileceğini öğrendik.

“Çocuklara, dürüst insanlara sevgilerle…”

Sevgili…

Semadan indin yüreğimize, damla damla…

Hayat verdin sevgili, yağmurdun sen rahmettin.

Yeşerdik.

İçimizdeki tohumlara can sundun ellerinle.

Filizlendik, çiçek açtık sevgili,

Berekettin sen.

Yanan yürek çöllerimize yağdığında,

Kavrulmuş toprak tanelerinde hasret kokun vardı.

Kirli, tozluydu yüzler.

Rahmet damlalarıyla yıkadın.

Yorgun ve berrak bakışlar vardı kirpik uçlarında.

Süreyya bir çehre, ışıktın sevgili.

Merhamet nazarıyla baktın da,

Huzur buldu arınmış yüzler tebessümünle.

Cennetler yaratıldı tebessümüne.

Kıskandı canlı cansız bütün mahlûkat.

Kimdi bu sevgili, ta yürekten sevilen.

Açtın da ellerini arş-ı alaya,

Boşaldı bütün cömertliğiyle rahmet,

Seninle indi yeryüzüne.

Muhammed’din sen [a.s.m]…

Övülen, methedilen…

Yaratanın övdüğü, sevdiği sevgili,

Yaratılanların övdüğü sevdiği sevgili,

Sendin,

Sendin sevgili…

[Rahmet ve Şefkat Peygamberi  Efendimiz s.a.v’in Kutlu Duğum Anısına...]