Vakti Ölüm

Şimdi vakitlerden ayrılık,
Yıldızları kayıyor gözlerimin.
Üşüyor iliklerine kadar sokakları şehrimin.
Işıltısını kaybederken yakamozlar,
Ay bile sönüyor kasvetinden gidişinin.
Görüyorum.

* * *
Şimdi vakitlerden yalnızlık,
Kopuyor fırtınası ruhumun.
Dizlerinin bağı çözülüyor seni götüren yolların.
Heybeti kaybolurken yaslandığım dağların,
Su bile kaybediyor coşkusunu ritminin.
Duyuyorum.

* * *
Şimdi vakitlerden hüzün,
Bir martı çığlığında kayboluyor sessizliği gecenin.
Su birikintileri alıyor, yükünü hasretimin.
Soğuk bir esintide savrulurken düşlerim.
En derin yerinde uyanıyorum sensizliğin.
Ölüyorum.

* * *
Şimdi vakitlerden ölüm,
Gün dönümü gidişinin.
Ölenle ölünmez derler de,
Gidenle gidilseydi eğer dili tutulur muydu ecelin?

* * * 

Şimdi sen;

Ölenle ölünmez derler de, gidenle gidilir mi ondan haber ver!